تیرهای سعودی و لبخندهای ما؛

افشای نقش اساسی ماجد الماجد در حمله تروریستی به سفارت ایران در لبنان که منجر به کشته شدن تعداد زیادی از هم میهنان عزیزمان شد و مشخص شدن نقش پشت پرده ی بندر بن سلطان رئیس سازمان جاسوسی عربستان در این زمینه، انتظارها را از دستگاه دیپلماسی برای برخورد مناسب با این رفتار تروریسیتی بالا برده است.

در سالهای اخیر یکی از عناصر فتنه در منطقه و در حقیقت راس فتنه در منطقه جز سلفیهای وابسته به عربستان نبوده و نیستند که از سوریه تا افغانستان و عراق و این روزها حتی روسیه نیز از زخم جنایاتشان در امان نمی باشند.

عناصری همچون عبدالمالک ریگی که وابسته به همین خطوط سیاسی در عربستان بوده اند و رفتارهایی که علیه منافع ملی کشورمان انجام داده اند موجی از نارضایتی های عمومی را از رفتارهای سبعانه ی این جریان تندروی نابهنجار ایجاد کرده است.

اما آنچه در این بین مهم می نماید برخی مواضع دیپلماتیک در داخل کشور است که با وجود مشاهده ی خباثت تام و تمام عربستان در صحنه بین المللی علیه منافع ملی کشور باز هم با زبان بسیار نرم و با ادبیاتی پر شوق از رابطه با عربستان سعودی دفاع می کند.

این رفتارها البته با پاسخ بسیار تند عربستان در صحنه های بین المللی مواجه شده که از آن جمله می توان به برخورد این کشور در قبال حضور ایران در کنفرانس ژنو 2، موضع گیری علیه توافقنامه ژنو و ... اشاره کرد.

حال باز هم شاهدیم که مسئولان دستگاه دیپلماسی و برخی چهره های ارشد موثر بر دولت یازدهم تمامی تلاش خود را برای نزدیکی به عربستان به کار می بندند و خواهان رابطه با این کشور هستند و این در حالی است که عربستان در صحنه بین المللی برای مقابله با ایران و نفوذ منطقه ای آن حتی دست به دامن رژیم صهیونیستی شده است و به شکل پنهانی در ائتلاف با این رژیم در حال آسیب رسانی به نقش ایران در منطقه است.